mkgallery

دانلود و ادامه شعر در ادامه مطلب.

من شوق قدم های رسیدن به تو هستم یک شهر دلش رفت که من دل به تو بستم
آرامش لبخند تو اعجازایناست زیبایی تو خانه براندازترین است
مستم نه از آن دست که میخانه بخواهد وای از دل دیوانه که دیوانه بخواهد

میخواهمت ای هر چه مرا خواستنی تو تو جان منی جان منی جان منی تو
مستم نه از آن دست که میخانه بخواهد وای از دل دیوانه که دیوانه بخواهد
میخواهمت ای هر چه مرا خواستنی تو تو جان منی جان منی جان منی تو

دانلود در ادامه مطلب.

من شوق قدم های رسیدن به تو هستم یک شهر دلش رفت که من دل به تو بستم
آرامش لبخند تو اعجازایناست زیبایی تو خانه براندازترین است
مستم نه از آن دست که میخانه بخواهد وای از دل دیوانه که دیوانه بخواهد

میخواهمت ای هر چه مرا خواستنی تو تو جان منی جان منی جان منی تو
مستم نه از آن دست که میخانه بخواهد وای از دل دیوانه که دیوانه بخواهد
میخواهمت ای هر چه مرا خواستنی تو تو جان منی جان منی جان منی تو

من بودم و غم تا که رسیدم به تو غم رفت من آمدم از تو بنویسم که دلم رفت
این بار نشستم که تو را خوب ببینم ای خوبتر از خوبتر از خوبترینم
مستم نه از آن دست که میخانه بخواهد وای از دل دیوانه که دیوانه بخواهد
میخواهمت ای هر چه مرا خواستنی تو تو جان منی جان منی جان منی تو

جان منی تو جان منی تو
مستم نه از آن دست که میخانه بخواهد وای از دل دیوانه که دیوانه بخواهد
میخواهمت ای هر چه مرا خواستنی تو تو جان منی جان منی جان منی تو
میخواهمت ای هر چه مرا خواستنی تو تو جان منی جان منی تو

آهنگساز: بهنام کریمی ترانه سرا: احمد امیرخلیلی تنظیم: امیرحسین اکبرشاهی

کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگهای آرزوهایم یکایک زرد میشد
آفتاب دیدگانم زرد میشد
آسمان سینه ام پر درد میشد
ناگهان طوفان اندوهی بجانم چنگ می زد
اشکهایم همچو باران
دامنم را رنگ میزد
وه چه زیبا بود پاییز بودم
وحشی و پرشور و رنگ آمیز بودم

ادامه ی شعر و دانلود آهنگ در ادامه مطلب.

کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگهای آرزوهایم یکایک زرد میشد
آفتاب دیدگانم زرد میشد
آسمان سینه ام پر درد میشد
ناگهان طوفان اندوهی بجانم چنگ می زد
اشکهایم همچو باران
دامنم را رنگ میزد
وه چه زیبا بود پاییز بودم
وحشی و پرشور و رنگ آمیز بودم
شاعری در چشم من می خواند شعری آسمانی
در کنار قلب عاشق شعله می زد
در شرار آتش دردی نهانی
نغمه ی من
همچو آوای نسیم پر شکسته
عطر غم میریخت بر دلهای خسته
پیش رویم
چهره ی تلخ زمستان جوانی
پشت سر
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سینه ام منزلگاه اندوه و درد و بدگمانی
کاش چون پاییز بودم،کاش چون پاییز بودم

فروغ فرخزاد

آهنگ محمد محبیان به تام پاییز

کیفیت آهنگ 320

آهنگ و تنظیم: بنیامین عمران شعر: فروغ فرخزاد

دانلود موزیک ویدئو با کیفیت 1080

امیرحسین خوشنویسان ملقب به بیداد خراسانی این غزل مثنوی را در سال 1391 در انجمن شعر امیرکبیر سروده است

^{گیرم گلاب ناب شما اصل قمصر است
اما چه سود، حاصل گل های پرپر است!
شرم از نگاه بلبل بی دل نمی کنید
کز هجر گل نوای فغانش به حنجر است؟!
از آن زمان که آیینه گردان شب شُدید
آیینه دل از دَم دوران مکدر است
فردایتان چکیده امروز زندگی است
امروزتان طلیعه فردای م است
وقتی که تیغ کینه سر عشق را برید
وقتی حدیث درد برایم مکرر است
وقتی ز چنگ شوم زمان، مرگ می چکد
وقتی دل سیاه زمین جای گوهر است
وقتی بهار، وصله ناجور فصل هاست
وقتی تبر، مدافع حق صنوبر است
وقتی به دادگاه عدالت، طناب دار
بر صدر می نشیند و قاضی و داور است
وقتی طراوت چمن از اشک ابرهاست
وقتی که نقش خون به دل ما مُصور است
وقتی که نوح، کشتی خود را به خون نشاند
وقتی که مار، معجزه یک پیامبر است
وقتی که برخلاف تمام فسانه ها
امروز، شعله، مسلخ سرخ سمندر است
از من مخواه شعرِ تر، ای بی خبر ز درد!
شعری که خون از آن نچکد ننگ دفتر است!
ما با زبان سرخ و سر سبز آمدیم
تیغ زبان، بُرنده تر از تیغ خنجر است
این تخته پاره ها که با آن چنگ می زنید
ته مانده های زورق بر خون شناور است
حرص جهان مزن که در این عهد بی ثبات
روز نخست، موعد مرگت مقرر است
هرگز حدیث درد به پایان نمی رسد
گرچه خطابه غزلم رو به آخر است}

بقیه در ادامه مطلب

امیرحسین خوشنویسان ملقب به بیداد خراسانی این غزل مثنوی را در سال 1391 در انجمن شعر امیرکبیر سروده است

^{گیرم گلاب ناب شما اصل قمصر است
اما چه سود، حاصل گل های پرپر است!
شرم از نگاه بلبل بی دل نمی کنید
کز هجر گل نوای فغانش به حنجر است؟!
از آن زمان که آیینه گردان شب شُدید
آیینه دل از دَم دوران مکدر است
فردایتان چکیده امروز زندگی است
امروزتان طلیعه فردای م است
وقتی که تیغ کینه سر عشق را برید
وقتی حدیث درد برایم مکرر است
وقتی ز چنگ شوم زمان، مرگ می چکد
وقتی دل سیاه زمین جای گوهر است
وقتی بهار، وصله ناجور فصل هاست
وقتی تبر، مدافع حق صنوبر است
وقتی به دادگاه عدالت، طناب دار
بر صدر می نشیند و قاضی و داور است
وقتی طراوت چمن از اشک ابرهاست
وقتی که نقش خون به دل ما مُصور است
وقتی که نوح، کشتی خود را به خون نشاند
وقتی که مار، معجزه یک پیامبر است
وقتی که برخلاف تمام فسانه ها
امروز، شعله، مسلخ سرخ سمندر است
از من مخواه شعرِ تر، ای بی خبر ز درد!
شعری که خون از آن نچکد ننگ دفتر است!
ما با زبان سرخ و سر سبز آمدیم
تیغ زبان، بُرنده تر از تیغ خنجر است
این تخته پاره ها که با آن چنگ می زنید
ته مانده های زورق بر خون شناور است
حرص جهان مزن که در این عهد بی ثبات
روز نخست، موعد مرگت مقرر است
هرگز حدیث درد به پایان نمی رسد
گرچه خطابه غزلم رو به آخر است}

^{اما هوای شور رجز در قلم گرفت
سردار مثنوی به کف خود، عَلَم گرفت
در عرصه ستیز، رجزخوان حق شدم
بر فرق شام تیره، عمود فلق شدم
مغموم و دل شکسته و رنجور و خسته ام
در ژرفنای درد عمیقی نشسته ام
پاییز بی کسی نفسم را گرفته است
بغضی گلوگه جرسم را گرفته است
دیگر بس است هرچه دوپهلو سروده ام
من ریزه خوار سفره ناکس نبوده ام
من وامدار حکمت اسرارم ای عزیز!
من در طریق حیدر کرّارم ای عزیز!
من از دیار بیهقم، از نسل سربه دار
شمشیر آب دیده میدان کارزار
ای بیستون فاجعه، فرهاد می شوم
قبضه به دست تیشه فریاد می شوم
تا برزنم به کوه سکوت و فغان کنم
رازی هزار از پس پرده عیان کنم
دادی چنان کشم که جهان را خبر شود
کوش فلک ز ناله <<بیداد>> کر شود
در شهر هرچه می نگرم غیر درد نیست
حتا به شاخ خشک دلم، برگ زرد نیست}

<sup>اینجا نفس به حنجره انکار می شود
با صد زبان به کفر من اقرار می شود
با هر اذان صبح به گلدسته های شهر
هر روز دیو فاجعه بیدار می شود
اینجا ز خوف خشم خدا در دل زمین
دیوار خانه روی تو آوار می شود
با ازدحام این همه شمشیر تشنه لب
هر روز روز واقعه تکرار می شود

آخر چگونه زار نگریم برای عشق
وقتی نبود آنچه که دیدم سزای عشق؟!
دیدم در انزوای خزان، باغ عشق را
دیدم به قلب خون غزل، داغ عشق را
دیدم به حکم خار، به گل ها کتک زدند
مهر سکوت بر دهن قاصدک زدند
دیدم لگد به ساقه امید می زنند
شلاق شب به گُرده خورشید می زنند
دیدم که گرگ، بره ما را دریده است
دیدم خروس دهکده را سر بریده است
دیدم <<هُبَل>> به جای خدا تکیه کرده بود
دیدم دوباره رونقِ بازارِ برده بود
دیدم خدا به غربت خود، زار می گریست
در سوگ دین، به پهنه رخسار می گریست
دیدم، دیدم هر آنچه دیدنش اندوه و ماتم است
<<باز این چه شورش است که در خلق عالَم است؟!>>
از بس سرودم و نشنیدید، خسته ام
من از نگاه سرد شما دل شکسته ام
ای از تبار هرچه سیاهی، سرشت تان
رنگ جهنم است تمام بهشت تان
شمشیرهای کهنه خود را رها کنید
از ذوالفقار شاه ولایت حیا کنید
بی شک اگر که تیغ شما ذوالفقار بود
هر چهار فصل سال، همیشه بهار بود
اما به حکم سفسطه، بیداد کرده اید
ابلیس را ز اشک خدا شاد کرده اید
مَردم! در این سراچه به جز باد سرد نیست
هرکس که لاف مردی خود زد که مرد نیست
مردم! حدیث خوردن شرم و قیِ حیاست
صحبت ز هتک حرمت والای کبریاست
مردم! خدانکرده مگر کور گشته اید؟!
یا از اصالت خودتان دور گشته اید؟!
تا کی برای لقمه نان، بندگی کنید؟!
تا کی به زیر منت شان زندگی کنید؟!
اشعار صیقلی شده تقدیم کس نکن!
گل را فدای رویش خاشاک و خس نکن!
دل را اسیر دلبر مشکوک کرده ای!
دُرّ دَری نثار ره خوک کرده ای!
آزاده باش هرچه که هستی عزیز من!
حتا اگر که بت بپرستی عزیز من!
اینان که از قبیله شوم سیاهی اند
بیرق به دست شام غریب تباهی اند
گویند این عجوزه شب، راه چاره است!
آبستن سپیده صبحی دوباره است!
ای خلق! این عجوزه شب، پا به ماه نیست!
آبستن سپیده صبح پگاه نیست!
مردم! به سِحر و شعبده در خواب رفته اید
در این کویر تشنه، پیِ آب رفته اید
تا کی در انتظار مسیحی دوباره اید؟!
در جستجوی نور کدامین ستاره اید؟!
مردم! برای هیبت مان آبرو نماند
فریاد دادخواهی مان در گلو نماند
اینان تمام هستی ما را گرفته اند
شور و نشاط و مستی ما را گرفته اند
در موج خیز حادثه، کشتی شکسته است
در ما غمی به وسعت دریا نشسته است
در زیر بار غصه، رمق ناله می کند
از حجم این سروده، ورق ناله می کند
اندوه این حدیث، دلم را به خون کشید
عقل مرا دوباره به طرْف جنون کشید
<<هَل مِنْ مبارز>> از بُن دندان برآورم
رخش غزل دوباره به جولان درآورم</sup>

^{برخیز تا به حرمت قرآن، دعا کنیم!
از عمق جان، خدای جهان را صدا کنیم
با ازدحام این همه بت، در حریم حق
فکری به حال غربت دین خدا کنیم
در سوگ صبح، همدم مرغ سحر باشیم
در صبر غم، به سرو بلند اقتدا کنیم
باید دوباره قبله خود را عوض کنیم
با خشت عشق، کعبه ای از نو بنا کنیم
جای طواف و سجده برای فریب خلق
یک کار خیر، محض رضای خدا کنیم
در انتهای کوچه بن بست حسرتیم
باید که فکر عاقبت، از ابتدا کنیم
با این یقین که از پسِ یلدا سحر شود
برخیز تا به حرمت قرآن دعا کنیم}

بیداد خراسانی

If you are reading this, it is because your browser does not support the HTML5 video element.